Ovo je priča o jednom od najznamenitijih Srba svih vremena. U martu 1874. godine , sa svega pet centi u džepu, na obalu Amerike iskrcao se mlađani Srbin.

Sudbina i finansijske nevolje naterale su ga da pređe okean, a Amerika nije mogla ni da sanja kakav je biser dobila. Mihailo Pupin Srpski genije.

Prvi pet godina Pupin provodi radeći kao fizički radnik, a noću je učio engleski, grčki i latinski.

Upisuje čuveni Kolumbija koledž, i zbog svoje brilijantnosti biva oslobođen školarine. Magistrira na Kembridžu, a doktorira fizičku hemiju u Berlinu.

Vraća se u sad i postaje profesor na Kolumbiji, a ubrzo i jedan o 7 osnivača nacionalnog komiteta za aeronautiku koji je danas poznatiji kao NASA.

Autor je velikog broja patenata, a najpoznatiji su „ Pupinovi kalemovi“. Njegovo autobiografsko delo „S pašnjaka do naučenjaka“ oduševljava svetsku javnost, a Pupin postaje prvi Srbin dobitnik Pulicera.

Bio je veliki patriota, toliko da je provalio u štampariju u Čikagu u kojoj su se pravili antisrpski pamfleti, i zapalio ih. Bio je u svađi sa teslom zbog tvrdnje da je Markoni autor patenata o strujinom kolu.

Ipak, nekoliko dana pre smrti 1935. godine pozvao je Teslu, s kojim se izmirio na bolničkoj postelji.

Toliko je voleo svoje rodno mesto Idvor, da mu je na grobu pored imena uklesan naziv tog banatskog seoceta: Mihailo Idvorski Pupin.